مریم پاییزی

میدونی بهترین حالت زندگی ما آدما چیه؟اینکه هیچ کدوم از اطرافیانت نفهمند چی حالت رو منقلب کردهو اینکه تویی که آروم و قرار نداری چه چیزی باعث این ناآرومی و آشفتگیت شده!اینکه مدام حالت رو نپرسند و مدام از حال آشفته ت خبری نگیرنیه دنیا آرامشه...ما آدما معمولا وقتی که فکرمون مثل یه خیابون چند طرفه در حال رفت و آمدهاصلا خوشمون نمیاد که اطرافیانمون هم باعث ترافیک بیشتر  خیابون افکارمون باشنای کاش اینجور مواقع می نوشتیمعبور ممنوع!ای کاش وقتی ذهن مشوشمون پر از دود ماشین ها و تردد عابرین پیاده هستحضور اون کسی که باعث این حال پریشونمون شده کمرنگ تر میشدحرفم شدید از بی منطقی بود (کلا من با منطق و هرچیزی که عقل دخالت کنه بیگانه م....من تابع احساساتم هستم و شاید به خاطر همین دلم هنوز این واقعیت رو نپذیرفته)آخه اون کسی که حال خوب الانت رو پریشون کرده و دل توی دلت نمونده بااااااید تو اینجور شرایط خودش رو از فکر درگیرت بیرون کنه شاید بدون اون رفته رفته حالت بهتر بشه و قلبت نفس بکشه...می گن وقتی کسی تو قلبش یه نفرو داره از وجود اون هست که قلبش تند تند میزنه و نفسش ثانیه ای بند نمیشهاخه چون اون به قلبش نفس میده وادارش می کنه به نفس کشیدن و کشیدن و کشیدن.....اما الان اینجای این سطر نوشته م می گم که وقتی قلبت یه درمیون میزنه و حتی بعضی وقتا یادت میره نفس بکشی(واقعا فراموش می کنی نفس بکشی این فرآی مریم پاییزی ...

نمیدونماین حس رو تجربه کردی کهیه رفتار،یه طرز حرف زدن،یه مدل تیپ زدن،ویا حتی دوس داشتن یه نفراز بس که بارها با خودت داشتیش و بودنشون رو دیدی شده باشه یه عادت قدیمی ،یه عادت محض....من بارها و بارها این حالت رو تجربه کردممنظور من از این نوشته در حال حاضر_دوس داشتن_ هستتصور کنغیر قابل دسترس ترین کسی که سالهاست تو قلبت زندگی می کنه و خودت و روزگارت رو خو دادی به دوس داشتن و دیدن هرروز اشانقد این پروسه دوس داشتن و آرزوی دیدن هرروزه ش برات تکرار شده و در ضمیرناخودآگاهت به ضمیر خودآگاهت(کاملا خودآگاهت)منتقل شده که انگار از اون سالها شاید صد سال می گذره...قلبت به این روند عادت کردهعادت محض....اگه اون نفر خاص زندگیتون رو کنارتون داشته باشید و هنوزم قلبتون اون عادت همیشگیش رو از بر باشهحتی اگه کنارش آرامشی خاص داشته باشی و یا حتی دستای گرمش قلبت رو گرم کنه باز هم قلبت عادت دیرینه ش رو نتونسته فراموش کنهکنارش آرومی....اما باز هم دلت دنبال دوس داشتنای پیله ای که هنوز پروانه نشده....توی چشم های تو ردپای خودشو می بینی اما هنوزم چشمای دلت تمام خیابون ها رو می گرده تا اونی که چشمت رو تصاحب کرده رو ببینهحتی شده برای لحظه ای.....استاد منطق دلت می گه که کنارتهمحکم روی تخته میزنه تا حواس پرتت رو. یه کمی شاید بتونه جمع و جور کنهو داد میزنه اونی نقش چشمای تو رو برداشته و قاب عکس خودشو زده به دیوار چشاتا مریم پاییزی ...

بعضی دردها رو باید تجربه کردیه دردی که سطحی باشه و به عمق خودش نرسیده باشه قطعاً زودتر از اون چیزی که تصور کنی خوب میشه   دردی  که درست در همون نقطه ای که سالها از دردش می گذره و حتماً کهنه شده اتفاق میفتهامروز ضربه محکمی روی سطح همون نقطه خورده شدضربه ش  تمام صفحات دفتر خاطراتم رو ورق زدالبتهضربه خیلی خوشایندی بود     در مرتفع ترین مکانی  که سالها  فراموشش کرده بودم....خیلی از اتفاق ها  در ذهن نیمه هشیار من به عنوان خوش یمنی ثبت میشه و این ضربه امروز پر از امید  بودقلب هر آدمی صندوقچه ای  از خاطرات و خاطرات و خاطرات هستاتفاق امروز  من پر از مژده و نوید بود....قلب زخمی من خیلی وقته که ترک برداشته اما امروز روی سطحش درد عمیقی رو احساس می کنم و خدا رو به اندازه تمام دریچه های بسته قلبم شکر می کنم و میگم من به عمق دردش رسیدم مرسی که امروز نشونم دادی دیگه قرار نیست   فاجعه ای که در قلبم رخ داده تکرار بشه...مرغ آمین جان اگه بیدار باشی سریع بگو آمینو اگر هم مثل خودم خسته ای و دلت رو بتکون و بازم بگو آمینلطفا بگووووو آمیییییینآخه آرزوم مهمه خیلی منتظرش وایسادم که نوبتش برسهقلبش رو براااااای من نگه دارقلبم رو براش خالی کردم و بهش قول دادم سر عهدم بمونمبرچسب‌ها: دلنوشته مریم پاییزی , درد قشنگ , قلب , صندوقچهLet's block ad مریم پاییزی ...